W połowie ubiegłego wieku na stokach obok narciarzy pojawili się właściciele tylko jednej deski – snowboardu. Przypinano ją do obu stóp i zjeżdżano w dół. Z każdym rokiem zainteresowanie nową dyscypliną sportu systematycznie rosło i tak zostało do dzisiaj. W 1998 roku konkurencje snowboardowe na stałe weszły do programu zimowych igrzysk olimpijskich.
Deska snowboardowa robiona jest z drewna laminowanego szklanym włóknem.
Żeby nie zakopywać się w śniegu, podobnie jak w przypadku nart, deska jest z przodu zadarta do góry. Tył snowboardu jest najczęściej płaski, ale dla tych wyczynowców, którzy jeżdżą również tyłem i wykonują liczne ewolucje, tylnia krawędź deski również jest nieco zadarty.
Style jazdy na desce różnią się między sobą. Zjazdy w stylu alpejskim to po prostu zjazdy po wcześniej przygotowanych trasach. Zjeżdżający slalomem mogą osiągnąć prędkość przekraczającą nawet 100 km/h. Boardercross przypomina konkurencje zjazdowe, ale na torach pojawiają się dodatkowo przeszkody, takie jak muldy, ostre zakręty, skocznie, bandy. Konieczne jest więc posiadanie umiejętności wykorzystywanych przy freestyle’u.
W boardercrossie najważniejsza jest szybkość i skuteczność zjazdu. Freeride to zjazdy na snowboardzie poza wyznaczonymi trasami. Zanim więc sportowiec zjedzie z góry, musi znaleźć dziewiczy teren pokryty świeżym śniegiem, bez żadnych wcześniejszych śladów jazdy. Ideą freeride’u jest więc pozostawienie po sobie idealnego śladu na śniegu.
Freestyle to nie tylko sama jazda na snowboardzie, ale również związana z tym subkultura. Freestyle nie jest zresztą domeną tylko snowboardu; podobny styl mają też jeżdżący na BMX albo skateboardzie. Freestylowcy mają swoje specyficzne słownictwo, sposób ubierania, słuchają określonego rodzaju muzyki. Generalnie istota freestyle’u sprowadza się do jednego – jeździmy po wszystkim, co się da.
Artykuł z serwisu Airstar.plDarmowe artykuły do przedruku
Autor: housecore
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz